dolegliwości bólowe stawów, bóle głowy, kaszel, dreszcze. Powtarzające się silne bóle mięśni to poważny powód, by zapisać się na wizytę do lekarza. Jeśli jednak nie są nasilone i pojawiają się sporadycznie, możemy poradzić sobie z nimi za pomocą sprawdzonych domowych sposobów. 2. Najczęstsze przyczyny bólu mięśni.
Menopauza dosłownie oznacza zatrzymanie miesiączki. W sensie klinicznym jest to natomiast dzień następujący po zakończeniu ostatniej menstruacji w życiu kobiety. Stwierdza się ją wtedy, gdy ponowne krwawienie nie wystąpiło przez 12 miesięcy. U Polek ma to zwykle miejsce w okolicach pięćdziesiątki (najczęściej między 50. a 52. rokiem życia). Jakie są najbardziej typowe objawy menopauzy? Czy istnieją leki na menopauzę? Słowa takie jak „menopauza”, „przekwitanie” czy „klimakterium” u zdecydowanej większości kobiet wywołują lęk i same negatywne skojarzenia. Takie nastawienie sprawia, że ten często burzliwy, ale całkiem naturalny etap w życiu jest jeszcze trudniej przejść. W jakim wieku pojawia się menopauza? Wbrew obiegowej opinii to, kiedy kobieta przestanie miesiączkować, nie zależy od tego, czy posiada dzieci (o ile bezdzietność nie jest związana z zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników), ani ile razy i w jakim wieku rodziła. Menopauzy nie opóźnia również karmienie piersią. Termin jej nadejścia nie do końca zapisany jest też w genach. Duży wpływ ma na niego natomiast styl życia. Zanik menstruacji przyspieszają takie czynniki, jak: przewlekły stres, wysokokaloryczna, bogata w tłuszcze zwierzęce dieta, palenie papierosów. Menopauzy wcześniej powinny się również spodziewać panie, które mają krótsze cykle (poniżej 28 dni) oraz zaczęły miesiączkować w młodszym wieku. Ustanie menstruacji między 40. a 60. rokiem życia uznaje się za fizjologię. Menopauza przed czterdziestką (nazywana przedwczesną) normą już nie jest. >> Preparaty na menopauzę Przedwczesne menopauza może być wywołana: chorobami tarczycy chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów czy cukrzyca typu 1.), nowotworami i stosowaną w ich leczeniu radio- oraz chemioterapią. Przedwczesny zanik menstruacji następuje też w wyniku operacyjnego usunięcia jajników i macicy. Menopauza - test płytkowy Test płytkowy ułatwia zdiagnozowanie peri-menopauzy lub klimakterium w warunkach domowych. Jego zastosowanie umożliwia wykrycie w moczu hormonu FSH o stężeniu 25 mlU/ml lub wyższym. Wzrost produkcji tego hormonu pojawia się wraz z wiekiem, gdy zmniejsza się produkcja estrogenu. Jego podwyższony poziom może świadczyć o zbliżającym się klimakterium. SPRAWDŹ Klimakterium – od perimenopauzy po postmenopauzę Pomijając przypadki opisane wcześniej, menopauza to efekt naturalnych zmian, związanych z przechodzeniem z okresu prokreacyjnego (z dojrzałości płciowej) w starość. U jej podłoża leży ustanie funkcji jajników, które przestają wytwarzać żeńskie hormony płciowe, przede wszystkim estrogeny. I ch produkcja nie zatrzymuje się dnia na dzień, ale zmniejsza przez lata. Pełny proces wygasania czynności jajników to klimakterium albo przekwitanie. W początkowej jego fazie (nazywanej premenopauzą), w którą kobiety wchodzą już między 35. a 40. rokiem życia, objawy zmian hormonalnych są praktycznie nieodczuwalne. Potem nie można już ich nie zauważyć. Pojawiają się bowiem zaburzenia cyklu menstruacyjnego (miesiączki mogą występować częściej lub rzadziej, trwać dłużej albo krócej, być bardziej bolesne, obfite lub skąpe), a u dużej części kobiet także liczne dolegliwości natury fizycznej i psychicznej. Ta faza klimakterium (nazywana perimenopauzą lub też okresem okołomenopauzalnym) zaczyna się zazwyczaj na kilka lat przed ostatnią miesiączką i trwa do roku po niej. Następująca później postmenopauza to czas, kiedy jajniki ostatecznie przestają funkcjonować, a organizm przyzwyczaja się do zmian hormonalnych. Ma to zwykle miejsce około 65. roku życia, wtedy mija też większość objawów przekwitania. Objawy menopauzy Zanim jednak ten czas nadejdzie, trzeba przejść okres okołomenopauzalny. Charakteryzuje go wiele uciążliwych objawów nazywanych wypadowymi. Należą do nich: uderzenia gorąca (tzw. wary) polegające na pojawiąjącym się nagle uczuciu ciepła w górnej części ciała (klatka piersiowa i wyżej), któremu mogą towarzyszyć plamy na dekolcie, plecach, ramionach, szyi oraz twarzy, a także palpitacje/kołatanie serca; intensywne pocenie się (zwłaszcza w nocy); bóle i zawroty głowy; mrowienie i drętwienie kończyn (parestezja); bóle stawów i mięśni; zmęczenie i osłabienie; zaburzenia snu; problemy z koncentracją oraz pamięcią; wahania nastroju; niepokój, płaczliwość, nerwowość; stany depresyjne; osłabienie popędu seksualnego. Wymienione objawy to niestety nie wszystko. Do tego dochodzą jeszcze zmiany zanikowe w obrębie układu moczowo-płciowego (tzw. atrofia pochwy, atrofia urogenitalna). Ich efektem jest suchość pochwy, która utrudnia współżycie seksualne, a czasem zupełnie do niego zniechęca, ponieważ wiąże się z bólem podczas stosunku (tzw. dyspareunią), często nawracające infekcje intymne oraz nietrzymanie moczu (przede wszystkim podczas wysiłku, ale także kaszlu czy kichania). Przebieg klimakterium – od czego zależy Objawy wypadowe nie są regułą, nie u wszystkich kobiet mają takie samo spektrum oraz intensywność. Szacuje się, że cierpi na nie około 2/3 pań, przy czym u połowy ich nasilenie jest umiarkowane, a u połowy ciężkie. Czas ich trwania także bywa różny (mogą utrzymywać się przez kilka lub kilkanaście lat), ale w końcu jednak ustają. Inaczej jest z objawami zanikowymi, które z czasem się nasilają. To, na ile burzliwie kobieta przechodzi zmiany hormonalne związane z wygasaniem czynności jajników, jest kwestią indywidualną. Generalnie jednak gorzej znoszą je kobiety otyłe oraz te, które cierpią na zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Fakt, że otyłość nasila dokuczliwe objawy przekwitania, został odkryty stosunkowo niedawno. Wcześniej sądzono, że jest odwrotnie, ponieważ tkanka tłuszczowa wspomaga wytwarzanie estrogenów. W badaniach wykazane zostało także, że uderzenia gorąca są tym silniejsze, im wyższy jest wskaźnik masy ciała (BMI). W tym miejscu warto nadmienić, że uderzenia gorąca praktycznie nie występują u przekwitających Azjatek. Jest to tłumaczone dietą obfitą w produkty na bazie soi, która jest bogata w fitoestrogeny, czyli związki organiczne zawarte w roślinach, działające podobnie do ludzkich estrogenów. Jak łagodzić objawy menopauzy? Współczesna medycyna dysponuje narzędziami, które pozwalają uczynić przekwitanie mniej uciążliwym. Za najskuteczniejszą spośród nich uznawana jest hormonalna terapia zastępcza (w skrócie HTZ), nazywana także menopauzalną terapią hormonalną (MTH). Ta metoda leczenia polega na przyjmowaniu hormonów, których jajniki przestają produkować. Mogą one mieć postać: doustną (tabletki), przezskórną (plastry, żele), domięśniową (zastrzyki), podskórną (implanty). Kombinację hormonów, ich dawki, formę oraz schemat przyjmowania ustala ginekolog. Według rekomendacji Światowego Towarzystwa Menopauzy z 2016 r. wskazaniem do stosowania HTZ są objawy wypadowe o umiarkowanym i ciężkim nasileniu, a także zmiany zanikowe w obrębie sromu, pochwy i pęcherza moczowego. Ta metoda terapii ma też jednak swoje ograniczenia. Otóż największą efektywność wykazuje, kiedy zostanie rozpoczęta w okresie okołomenopauzalnym i prowadzona jest maksymalnie przez kilka lat. Przedłużone przyjmowanie hormonów, a także wdrożenie tego typu terapii po 60. roku życia, może przynieść więcej strat niż korzyści ( wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi i rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy), dlatego się go nie zaleca. Przeciwskazanie do stosowania HTZ stanowią też: choroba zakrzepowo-zatorowa zagrożenie udarem mózgu, choroba niedokrwienna serca, choroby wątroby, nowotwory hormonozależne (stwierdzone lub podejrzewane w przyszłości). Korzystanie z tej metody mogą uniemożliwić także niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, mięśniaki macicy czy też nasilające się w trakcie stosowania HTZ migreny. Co zamiast hormonalnej terapii zastępczej Dla kobiet w takich sytuacjach alternatywnym sposobem na złagodzenie wypadowych i zanikowych objawów klimakterium są preparaty roślinne, dostępne w postaci leków bez recepty bądź suplementów diety. Mogą one zawierać wspomniane już fitoestrogeny (np. z soi, kończyny czerwonej lub nasion siemienia lnianego) albo wyciąg z pluskwicy groniastej. Climea forte, 30 tabletek Climea forte zawiera izoflawony sojowe wzbogacone o len i wyciąg z szyszek chmielu. Składniki te pomagają łagodzić objawy menopauzy oraz ułatwiają kontrolować wagę ciała. ZAMÓW I ODBIERZ Warto też pamiętać, że preparaty z fitoestrogenami nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem, a kobiety, które je stosują (podobnie jak te korzystające z HTZ), powinny poddawać się regularnym badaniom kontrolnym. Poza środkami działającymi ogólnoustrojowo objawy menopauzy można łagodzić preparatami o działaniu miejscowym. Należą do nich globulki dopochwowe oraz kremy z estrogenami pomocne w przypadku zmian zanikowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Z suchością pochwy i wynikającymi z niej problemami we współżyciu seksualnym można natomiast skutecznie poradzić sobie, stosując powszechnie dostępne środki do jej nawilżania, czyli tzw. lubrykanty. Menopauza a stan zdrowia kobiety Każda kobieta w okresie klimakterium bez względu na to, jak bardzo zmiany hormonalne dają się jej we znaki, powinna szczególnie o siebie dbać. Ten czas wiąże się bowiem ze zwiększonym ryzykiem wielu chorób nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, osteoporozy, cukrzycy typu 2., nowotworów. Wiele pań w okresie przekwitania ma też tendencję do przybierania na wadze, często pojawia się u nich również tzw. otyłość brzuszna, polegająca na gromadzeniu się tkanki tłuszczowej wokół talii. Wszystko dlatego, że estrogeny wpływają nie tylko na pracę wielu układów od moczowo-płciowego począwszy, przez sercowo-naczyniowy na centralnym układzie nerwowym skończywszy. Ich brak odbija się też negatywnie na gospodarce lipidowej, kondycji kości, skóry i błon śluzowych (nie tylko pochwy, ale też np. jamy ustnej oraz oczu). Z tego względu kobiety w fazie około i postmenopauzalnej powinny zwracać szczególną uwagę na tryb życia: stosować zdrową dietę, utrzymywać aktywność fizyczną, zrezygnować z używek, regularnie się badać. Dieta w okresie menopauzy W jadłospisie kobiet nie może zabraknąć produktów bogatych w: kwasy omega-3 i omega-6 (występujące przede wszystkim w rybach i nasionach roślin strączkowych), błonnik (a więc warzywa i owoce oraz produkty pełnoziarniste), wapń (mleko i przetwory mleczne o obniżonej zawartości tłuszczu) witaminę D3, którą dodatkowo należy suplementować. Na tym etapie życia warto też zredukować ilość spożywanej soli, kawy i alkoholu (te ostatnie mają też ten minus, że, podobnie jak ostre przyprawy, sprzyjają występowaniu napadów gorąca) i bezwzględnie rzucić palenie. Ogólną kaloryczność diety także należy obniżyć, co wynika nie tylko z ryzyka nadwagi, ale również zmniejszającego się wraz z wiekiem zapotrzebowania na energię. Jednocześnie trzeba zafundować sobie regularną dawkę wysiłku fizycznego, który nie tylko powstrzyma przybieranie na wadze, zwiększy wydolność układów oddechowego i krążenia, ale też zabezpieczy przed utratą masy kostnej i osteoporozą, zapewni zdrowszy sen, lepszy nastrój i większą ochotę na seks. Dodatkowo wszystkie kobiety w wieku 45+ powinny pamiętać o regularnych badaniach, do których zaliczają się: kontrola ciśnienia tętniczego, oznaczanie poziomu glukozy oraz stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi, cytologia, USG piersi lub mammografia (pierwsze badanie zalecane jest do 50., drugie po 50. roku życia), badanie ginekologiczne oraz USG narządu rodnego, badanie gęstości kości (densytometria). Test na menopauzę Sprawdź, czy masz objawy wypadowe klimakterium na skali Kuppermana Z każdej linijki wybierz jedną możliwość i zsumuj wynik. Przykładowo, jeśli nie stwierdzasz u siebie danego objawu, wpisz „0”, a jeżeli odczuwasz objaw – określ nasilenie i wpisz odpowiednią liczbę. OBJAWY BRAK LEKKIE ŚREDNIE CIĘŻKIE SUMA uderzenia gorąca 0 4 6 12 nadmierne poty 0 1 2 3 zaburzenia snu 0 2 4 6 nadmierna nerwowość 0 2 4 6 nastrój depresyjny 0 1 2 3 zawroty głowy 0 1 2 3 brak energii 0 1 2 3 bóle stawów 0 1 2 3 bóle głowy 0 1 2 3 zaburzenia rytmu serca 0 1 2 3 parestezje 0 2 4 6 Interpretacja wyniku testu LICZBA PUNKTÓW NASILENIE OBJAWÓW INTERPRETACJA 1-14 minimalne Nie ma objawów wskazujących na przekwitanie 15-20 średnie Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnim nasileniu 21-35 poważne Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnio-ciężkim nasileniu 36-51 ciężki Masz zespół objawów wypadowych o ciężkim nasileniu
W okresie menopauzy niedobór progesteronu jest odpowiedzialny za wahania nastroju, stany depresyjne, problemy z żyłami. Spadek poziomu progesteronu powoduje zatrzymanie wody w organizmie, stąd panie w okresie menopauzy skarżą się na to, że wyglądają grubo. W okresie menopauzy poziom progesteronu wynosi 0,07-1,25 ng/ml.
Ból stawów występuje u wielu kobiet w okresie menopauzy. Eksperci medyczni badali związek między zmianami hormonalnymi a tego rodzaju bólem. Niektóre kobiety cierpią na bóle stawów i mięśni, dyskomfort w jamie ustnej, bóle głowy, a niektóre nawet zgłaszają kołatanie serca. Co ciekawe, kobiety cierpiące na bóle głowy związane z napięciem, ból brzucha lub twarzy odkryły, że ich objawy ustąpiły po menopauzie. Dzisiaj naukowcy uważają, że może istnieć związek między estrogenem, poziomem hormonów, w tym ich wahaniami, a tym zjawiskiem Menopauza i ból stawów: objawy menopauzy Menopauza występuje, gdy kobieta przestaje owulować i jej okres się kończy. Większość kobiet osiąga menopauzę między 45 a 55 rokiem życia ze średnią wieku około 50 lat. Jednak osiągają one około 1% przed 40 rokiem życia, co jest znane jako przedwczesna menopauza lub przedwczesna niewydolność jajników. Najbardziej oczywiste zmiany związane są ze zmianami cyklu miesiączkowego, zmianami krwawienia, uderzeniami gorąca, poceniem się i problemami z oddawaniem moczu, takimi jak nietrzymanie moczu lub zwiększona częstotliwość oddawania moczu. Sucha pochwa, wahania nastroju, osłabienie mięśni, ból stawów i zmiany masy ciała są objawami menopauzy i mogą powodować silny ból i ogólny dyskomfort w różnych częściach ciała. Menopauza i drażliwość: ryzyko Menopauza jest bardzo ważnym okresem w życiu kobiety i wszystkie kobiety w wieku powyżej 40 lat muszą wytrzymać najgorsze z tej choroby. Ciało kobiety przechodzi wiele zmian, które mogą wpłynąć na jej życie towarzyskie, jej uczucia do siebie i tego, jak działa. W przeszłości menopauza była otoczona wieloma nieporozumieniami i mitami, ale to postrzeganie się zmieniło. Teraz menopauza jest akceptowana jako naturalny krok w procesie starzenia się. W przeciwieństwie do staromodnego poglądu, że życie po menopauzie idzie w dół, wiele kobiet uznaje dziś, że lata po menopauzie oferują nowe odkrycia i nowe wyzwania. Nowoczesne osiągnięcia medyczne doprowadziły do różnych opcji opieki zdrowotnej, szczególnie w przypadku bólu stawów i problemów z niedoborem kości. Mogą one poprawić jakość życia w okresie menopauzy i w następnych dziesięcioleciach. Ważne jest, aby kobiety wiedziały, że sama menopauza nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia. Jednak prawdopodobieństwo wystąpienia chorób serca i osteoporozy (przerzedzenie kości z powodu niezdolności organizmu do wytwarzania tkanki kostnej) wzrasta po menopauzie. Zrozumienie menopauzy i różnych opcji leczenia może pomóc kobietom w podejmowaniu lepszych decyzji zdrowotnych. Menopauza i drażliwość: przyczyny i objawy Badania wykazały, że jedna czwarta kobiet w okresie menopauzy nie ma problemów, połowa kobiet ma problemy, a pozostała jedna czwarta ma poważne problemy, w tym ból stawów. Są one zwykle związane z osteoporozą i zapaleniem stawów, co prowadzi do osłabienia kości i zwyrodnienia chrząstki między stawami, które mogą łatwo pęknąć po upadku. Zmienne poziomy estrogenu i słaby klirens estrogenu mogą wpływać na odczuwanie stawów. Oczywiste jest, że niektóre kobiety odczuwałyby również bóle stawów w odpowiedzi na wahania hormonów, które są tak częste w okresie okołomenopauzalnym. Ważne jest, aby lekarz rodzinny skontrolował cię pod kątem osteoporozy lub zapalenia stawów. Menopauza i drażliwość: leczenie Istnieją również leki i ćwiczenia, które można uzyskać, aby pokonać najcięższy ból stawów związany z menopauzą. Niektóre z tych zabiegów wymagają użycia sterydów, dlatego ważne jest, aby podejmować tego rodzaju decyzje we współpracy z własnym lekarzem. Wskazane jest również zbadanie możliwości wystąpienia działań niepożądanych podczas stosowania tych leków i uzyskanie drugiej opinii przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia. [ff id="7"]
j7ph. bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum
